jednota

See also: jednotą

Czech

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *edinota/*edьnota. By surface analysis, jeden +‎ -ota.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈjɛdnota]

Noun

jednota f

1. unity, oneness

Declension

Declension of jednota (hard feminine)

	singular	plural
nominative	jednota	jednoty
genitive	jednoty	jednot
dative	jednotě	jednotám
accusative	jednotu	jednoty
vocative	jednoto	jednoty
locative	jednotě	jednotách
instrumental	jednotou	jednotami

Derived terms

• jednotka
• jednotlivý
• jednotný

 

Related terms

• jednička

 

Further reading

• jednota in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• jednota in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• jednota in Internetová jazyková příručka

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *edinota/*edьnota. By surface analysis, jeden +‎ -ota. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /jɛdnɔta/
• IPA^(key): (15^th CE) /jɛdnɔta/

Noun

jednota f

1. unity (state of not being separate)
   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], page 28 arg:

     Ten psalm wypowyada, yze Xps prze zgromadzenye blędnych pysma yednotę przes szwyentego Ducha wzyawya

     [Ten psalm wypowiada, iże Krystus prze zgromadzenie błędnych Pisma jednotę przez Świętego Ducha wzjawia]

2. agreement, concord
   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 329:

     Grandia dum tractat, gednala, senatus, rada, gloria regis, discissos animos in pia vota trahit, v gyednotą gednal

     [Grandia dum tractat, jednała, senatus, rada, gloria regis, discissos animos in pia vota trahit, w jednotę jednał]

3. gathering, assembly
   • 1930 [Fifteenth century], “Judith”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], section 5,23:

     Sebrany søø w gednotø (adunati sunt)

     [Sebrani są w jednotę (adunati sunt)]

Descendants

• Polish: jednota

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “jednota”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish jednota. By surface analysis, jeden +‎ -ota.

Pronunciation

• IPA^(key): /jɛdˈnɔ.ta/
• (Middle Polish) IPA^(key): /jɛdˈnɔ.ta/
• Rhymes: -ɔta
• Syllabification: jed‧no‧ta

Noun

jednota f

1. (obsolete) agreement, concord

   Synonym: zgoda

2. (archaic) unity (state of not being separate)

Declension

Declension of jednota

	singular
nominative	jednota
genitive	jednoty
dative	jednocie
accusative	jednotę
instrumental	jednotą
locative	jednocie
vocative	jednoto

Derived terms

noun

• (Middle Polish) jednota w prawie

 

verb

• jednoczyć

 

Further reading

• jednota in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (09.10.2018) “JEDNOTA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “jednota”, in Słownik języka polskiego‎^[3]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “jednota”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[4]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “jednota”, in Słownik języka polskiego‎^[5] (in Polish), volume 2, Warsaw, page 162
• jednota in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego