krijg

Dutch

Etymology

From Middle Dutch crijch, from Old Dutch *krīg, from Proto-West Germanic *krīg. Cognate to Old High German krig, Middle High German kriec, German Krieg, Old Saxon *krīg, Middle Low German krîch, German Low German Krieg, Old Frisian *krīch, West Frisian kriich.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkrɛi̯x/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: krijg
• Rhymes: -ɛi̯x

Noun

krijg m (plural krijgen, diminutive krijgje n)

1. (archaic) war

Synonyms

• oorlog

Derived terms

• boerenkrijg
• krijger
• krijgsadel
• krijgsalarm
• krijgsambt
• krijgsapparaat
• krijgsbanier
• krijgsbazuin
• krijgsbedrijf
• krijgsbehoefte
• krijgsbelijd
• krijgsbevel
• krijgsbeweging
• krijgsbuit
• krijgsdans
• krijgsdienst
• krijgsdiscipline
• krijgsdokter
• krijgseer
• krijgsgerecht
• krijgsgeschiedenis
• krijgsgevangene
• krijgsgeweld
• krijgsgod
• krijgshaftig
• krijgshandel
• krijgshandeling
• krijgsheer
• krijgsheld
• krijgsknecht
• krijgskunde
• krijgskunst
• krijgsleer
• krijgsmacht
• krijgsman
• krijgsmaterieel
• krijgsolifant
• krijgsplan
• krijgsraad
• krijgsroem
• krijgsrumoer
• krijgsschool
• krijgstocht
• krijgstoneel
• krijgstucht
• krijgsvaandel
• krijgsverraad
• krijgsverrichting
• krijgsvolk
• krijgswagen
• krijgswet
• krijgswetenschap
• krijgswezen

 

Verb

krijg

1. inflection of krijgen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

German Low German

Alternative forms

• Krig

Noun

krijg m (plural krijga)

1. (East Pomeranian in Brazil) war

Further reading

• Ismael Tressmann, Dicionário Enciclopédico Pomerano-Português. Pomerisch-Portugijsisch Wöirbauk, 2006, p. 274 s.v. krijg, and p. VI: "ij   /ɪj/~/ɪː"