morgunn

Icelandic

Etymology

From Old Norse morgunn, morginn, myrginn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɔrkʏn(ː)/

  Rhymes: -ɔrkʏn

Noun

morgunn m (genitive singular morguns, nominative plural morgnar)

1. a morning
   • Genesis 1 (Icelandic translation)

     Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.

     And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.

Declension

Declension of morgunn (masculine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	morgunn	morgunninn	morgnar	morgnarnir
accusative	morgun	morguninn	morgna	morgnana
dative	morgni	morgninum	morgnum	morgnunum
genitive	morguns	morgunsins	morgna	morgnanna

Derived terms

• morgundagur
• morgunfrú
• morgunhani
• morgunkorn
• morgunmatur
• morgunsár
• morgunstund
• morgunstund gefur gull í mund
• morgunsvæfur
• morgunverður