mína

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Aneme Wake[edit]

Noun[edit]

mína

  1. taro

Dakota[edit]

Noun[edit]

mína

  1. knife

Faroese[edit]

Pronunciation[edit]

Pronoun[edit]

mína f

  1. my; singular accusative feminine of mín (the first person possessive pronoun)

Declension[edit]

Possessive pronoun - ognarfornavn
Singular (eintal) m f n
Nominative (hvørfall) mín mín mítt
Accusative (hvønnfall) mína
Dative (hvørjumfall) mínum míni / mínari mínum
Genitive (hvørsfall) (míns) (mínar) (míns)
Plural (fleirtal) m f n
Nominative (hvørfall) mínir mínar míni
Accusative (hvønnfall) mínar
Dative (hvørjumfall) mínum
Genitive (hvørsfall) (mína)

Icelandic[edit]

Pronoun[edit]

mína

  1. (possessive pronoun): singular accusative feminine of minn
  2. (possessive pronoun): plural accusative masculine of minn

Declension[edit]

possessive pronouns
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative minn mín mitt mínir mínar mín
accusative minn mína mitt mína mínar mín
dative mínum minni mínu mínum mínum mínum
genitive míns minnar míns minna minna minna

Old Norse[edit]

Pronoun[edit]

mína

  1. inflection of mínn:
    1. feminine accusative singular
    2. masculine accusative plural