obligacja

See also: obligacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin obligātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔb.liˈɡat͡s.ja/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: ob‧li‧gac‧ja

Noun

obligacja f (related adjective obligacyjny)

1. (finance, usually in the plural) bond (financial instrument representing long-term debt)

Declension

Declension of obligacja

	singular	plural
nominative	obligacja	obligacje
genitive	obligacji	obligacji/obligacyj (archaic)
dative	obligacji	obligacjom
accusative	obligację	obligacje
instrumental	obligacją	obligacjami
locative	obligacji	obligacjach
vocative	obligacjo	obligacje

Further reading

• obligacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obligacja in Polish dictionaries at PWN