odkupić

Polish

Etymology

From od- +‎ kupić. Sense 5 is a semantic loan from Latin redimō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔtˈku.pit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: od‧ku‧pić

Verb

odkupić pf (imperfective odkupywać)

1. (transitive) to buy from someone else
   • 2019 December 6, “Miasto Kraków kupi "Kossakówkę"”, in Rzeczpospolita‎^[1], archived from the original on 2022-05-11:

     Rada Miasta Krakowa zdecydowała, że odkupi od prywatnych właścicieli "Kossakówkę" - neogotycki dworek, dom rodzinny słynnej artystycznej familii Kossaków.

     Kraków's City Council has decided to buy "Kossakówka" - a neo-Gothic manor, the family home of the famous Kossak artistic family - from its private owners.

2. (transitive) to buy back, to buy something one previously owned
3. (transitive) to buy a replacement for something someone has lost [+dative = for whom]
   • 2003, Kronika Wielkopolski‎^[2], Państwowe Wydawnictwo Naukowe, archived from the original on 2022-05-11:

     ...spuszczając lufę, spuściłem kurek, a tu "bach!" i trafiłem w piętę sierżanta, ustrzeliwszy całą i raniąc nogę, szczęściem nie naruszając kości. Poczciwy moskal zatuszował to wszystko, ale dwa tygodnie leżał w łóżku. Ojciec mój odkupił mu tylko buty.

     ...while lowering the gun barrel, I let its hammer fall, and bang! - I hit the sergeant's heel, shooting all the way through it and wounding his leg, but by good luck not reaching his bones. That kind Russian covered up all of this, but he lay in bed for two weeks. My father just bought him new shoes.

4. (transitive) to pay for the freedom of, to free by paying a price, to ransom
   • 1859, Joachim Lelewel, Polska: Dzieje i Rzeczy Jéj‎^[3], volume 2, J. K. Żupański, page 24:

     Byli téż przedmiotem handlu w tym czasie i niewolnicy. Ci niewolnicy z jeńców wojennych, których gdy nikt z ich krewnych lub przyjaciół nie odkupił, mogli być zaprzedani.

     Slaves were also a trade good at that time. These slaves could be sold from among captives in war, when none of their relatives or friends had ransomed them.

6. (transitive, Christianity, theology) to redeem, to save (someone) from their sins by one's own sacrifice
7. (transitive) to make up for, to atone for (one's misdeeds or sins)

Conjugation

Conjugation of odkupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odkupić
future tense	1st	odkupię			odkupimy
	2nd	odkupisz			odkupicie
	3rd	odkupi			odkupią
	impersonal	odkupi się
past tense	1st	odkupiłem, -(e)m odkupił	odkupiłam, -(e)m odkupiła	odkupiłom, -(e)m odkupiło	odkupiliśmy, -(e)śmy odkupili	odkupiłyśmy, -(e)śmy odkupiły
	2nd	odkupiłeś, -(e)ś odkupił	odkupiłaś, -(e)ś odkupiła	odkupiłoś, -(e)ś odkupiło	odkupiliście, -(e)ście odkupili	odkupiłyście, -(e)ście odkupiły
	3rd	odkupił	odkupiła	odkupiło	odkupili	odkupiły
	impersonal	odkupiono
conditional	1st	odkupiłbym, bym odkupił	odkupiłabym, bym odkupiła	odkupiłobym, bym odkupiło	odkupilibyśmy, byśmy odkupili	odkupiłybyśmy, byśmy odkupiły
	2nd	odkupiłbyś, byś odkupił	odkupiłabyś, byś odkupiła	odkupiłobyś, byś odkupiło	odkupilibyście, byście odkupili	odkupiłybyście, byście odkupiły
	3rd	odkupiłby, by odkupił	odkupiłaby, by odkupiła	odkupiłoby, by odkupiło	odkupiliby, by odkupili	odkupiłyby, by odkupiły
	impersonal	odkupiono by
imperative	1st	niech odkupię			odkupmy
	2nd	odkup			odkupcie
	3rd	niech odkupi			niech odkupią
passive adjectival participle		odkupiony	odkupiona	odkupione	odkupieni	odkupione
anterior adverbial participle		odkupiwszy
verbal noun		odkupienie

Derived terms

nouns

• odkup
• odkupiciel
• odkupienie

 

Related terms

adjectives

• odkupicielski
• odkupny

 

nouns

• Odkupiciel
• odkupno

 

Further reading

• odkupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odkupić in Polish dictionaries at PWN