ominąć

Polish

Etymology

From o- +‎ minąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈmi.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
• Syllabification: o‧mi‧nąć

Verb

ominąć pf (imperfective omijać)

1. (transitive) to bypass, to avoid, to skirt, (roughly) to miss

   Coś mnie ominęło? ― Did I miss anything? (literally, “Did something pass me by?”)

Conjugation

Conjugation of ominąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ominąć
future tense	1st	ominę			ominiemy
	2nd	ominiesz			ominiecie
	3rd	ominie			ominą
	impersonal	ominie się
past tense	1st	ominąłem, -(e)m ominął	ominęłam, -(e)m ominęła	ominęłom, -(e)m ominęło	ominęliśmy, -(e)śmy ominęli	ominęłyśmy, -(e)śmy ominęły
	2nd	ominąłeś, -(e)ś ominął	ominęłaś, -(e)ś ominęła	ominęłoś, -(e)ś ominęło	ominęliście, -(e)ście ominęli	ominęłyście, -(e)ście ominęły
	3rd	ominął	ominęła	ominęło	ominęli	ominęły
	impersonal	ominięto
conditional	1st	ominąłbym, bym ominął	ominęłabym, bym ominęła	ominęłobym, bym ominęło	ominęlibyśmy, byśmy ominęli	ominęłybyśmy, byśmy ominęły
	2nd	ominąłbyś, byś ominął	ominęłabyś, byś ominęła	ominęłobyś, byś ominęło	ominęlibyście, byście ominęli	ominęłybyście, byście ominęły
	3rd	ominąłby, by ominął	ominęłaby, by ominęła	ominęłoby, by ominęło	ominęliby, by ominęli	ominęłyby, by ominęły
	impersonal	ominięto by
imperative	1st	niech ominę			omińmy
	2nd	omiń			omińcie
	3rd	niech ominie			niech ominą
passive adjectival participle		ominięty	ominięta	ominięte	ominięci	ominięte
anterior adverbial participle		ominąwszy
verbal noun		ominięcie

Further reading

• ominąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ominąć in Polish dictionaries at PWN