From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
From o- + niemieć.
oniemieć pf
- (intransitive) to be struck dumb, to be rendered speechless
Conjugation of oniemieć pf
|
oniemieć
|
oniemieję
|
oniemiejemy
|
oniemiejesz
|
oniemiejecie
|
oniemieje
|
oniemieją
|
oniemieje się
|
oniemiałem, -(e)m oniemiał
|
oniemiałam, -(e)m oniemiała
|
oniemiałom, -(e)m oniemiało
|
oniemieliśmy, -(e)śmy oniemieli
|
oniemiałyśmy, -(e)śmy oniemiały
|
oniemiałeś, -(e)ś oniemiał
|
oniemiałaś, -(e)ś oniemiała
|
oniemiałoś, -(e)ś oniemiało
|
oniemieliście, -(e)ście oniemieli
|
oniemiałyście, -(e)ście oniemiały
|
oniemiał
|
oniemiała
|
oniemiało
|
oniemieli
|
oniemiały
|
oniemiano
|
oniemiałbym, bym oniemiał
|
oniemiałabym, bym oniemiała
|
oniemiałobym, bym oniemiało
|
oniemielibyśmy, byśmy oniemieli
|
oniemiałybyśmy, byśmy oniemiały
|
oniemiałbyś, byś oniemiał
|
oniemiałabyś, byś oniemiała
|
oniemiałobyś, byś oniemiało
|
oniemielibyście, byście oniemieli
|
oniemiałybyście, byście oniemiały
|
oniemiałby, by oniemiał
|
oniemiałaby, by oniemiała
|
oniemiałoby, by oniemiało
|
oniemieliby, by oniemieli
|
oniemiałyby, by oniemiały
|
oniemiano by
|
niech oniemieję
|
oniemiejmy
|
oniemiej
|
oniemiejcie
|
niech oniemieje
|
niech oniemieją
|
oniemiawszy
|
oniemienie
|
- oniemieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- oniemieć in Polish dictionaries at PWN