otteren

Dutch

Etymology

From otter +‎ -en, compare zweten als een otter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.tə.rə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ot‧te‧ren
• Rhymes: -ɔtərən

Verb

otteren

1. (intransitive, Holland, dialectal) to work hard, to be busy

Inflection

Inflection of otteren (weak)
infinitive	otteren
past singular	otterde
past participle	geotterd
infinitive	otteren
gerund	otteren n
	present tense	past tense
1st person singular	otter	otterde
2nd person sing. (jij)	ottert	otterde
2nd person sing. (u)	ottert	otterde
2nd person sing. (gij)	ottert	otterde
3rd person singular	ottert	otterde
plural	otteren	otterden
subjunctive sing.1	ottere	otterde
subjunctive plur.1	otteren	otterden
imperative sing.	otter
imperative plur.1	ottert
participles	otterend	geotterd
1) Archaic.