płakać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *plakati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwa.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

Verb

płakać impf

1. to cry (shed tears)

Conjugation

Conjugation of płakać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		płakać
present tense	1st	płaczę			płaczemy
	2nd	płaczesz			płaczecie
	3rd	płacze			płaczą
	impersonal	płacze się
past tense	1st	płakałem	płakałam		płakaliśmy	płakałyśmy
	2nd	płakałeś	płakałaś		płakaliście	płakałyście
	3rd	płakał	płakała	płakało	płakali	płakały
	impersonal	płakano
future tense	1st	będę płakał, będę płakać	będę płakała, będę płakać		będziemy płakali, będziemy płakać	będziemy płakały, będziemy płakać
	2nd	będziesz płakał, będziesz płakać	będziesz płakała, będziesz płakać		będziecie płakali, będziecie płakać	będziecie płakały, będziecie płakać
	3rd	będzie płakał, będzie płakać	będzie płakała, będzie płakać	będzie płakało, będzie płakać	będą płakali, będą płakać	będą płakały, będą płakać
	impersonal	będzie płakać się
conditional	1st	płakałbym	płakałabym		płakalibyśmy	płakałybyśmy
	2nd	płakałbyś	płakałabyś		płakalibyście	płakałybyście
	3rd	płakałby	płakałaby	płakałoby	płakaliby	płakałyby
	impersonal	płakano by
imperative	1st	niech płaczę			płaczmy
	2nd	płacz			płaczcie
	3rd	niech płacze			niech płaczą
active adjectival participle		płaczący	płacząca	płaczące	płaczący	płaczące
contemporary adverbial participle		płacząc
verbal noun		płakanie

Further reading

• płakać in Polish dictionaries at PWN