płakać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *plakati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwa.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

Verb

płakać impf

1. to cry (shed tears)

Conjugation

Conjugation of płakać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		płakać
present tense	1st	płaczę			płaczemy
	2nd	płaczesz			płaczecie
	3rd	płacze			płaczą
past tense	1st	płakałem	płakałam		płakaliśmy	płakałyśmy
	2nd	płakałeś	płakałaś		płakaliście	płakałyście
	3rd	płakał	płakała	płakało	płakali	płakały
future tense	1st	będę płakał1	będę płakała1		będziemy płakali1	będziemy płakały1
	2nd	będziesz płakał1	będziesz płakała1		będziecie płakali1	będziecie płakały1
	3rd	będzie płakał1	będzie płakała1	będzie płakało1	będą płakali1	będą płakały1
conditional	1st	płakałbym	płakałabym		płakalibyśmy	płakałybyśmy
	2nd	płakałbyś	płakałabyś		płakalibyście	płakałybyście
	3rd	płakałby	płakałaby	płakałoby	płakaliby	płakałyby
imperative	1st	—			płaczmy
	2nd	płacz			płaczcie
	3rd	niech płacze			niech płaczą
active adjectival participle		płaczący	płacząca	płaczące	płaczący	płaczące
contemporary adverbial participle		płacząc
impersonal past		płakano
verbal noun		płakanie
1 or: będę płakać, będziesz płakać etc.

Further reading

• płakać in Polish dictionaries at PWN