paenitudo
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
From paeniteō (“regret, repent”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /pae̯.niˈtuː.doː/, [päe̯nɪˈt̪uːd̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pe.niˈtu.do/, [peniˈt̪uːd̪o]
Noun[edit]
paenitūdō f (genitive paenitūdinis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | paenitūdō | paenitūdinēs |
Genitive | paenitūdinis | paenitūdinum |
Dative | paenitūdinī | paenitūdinibus |
Accusative | paenitūdinem | paenitūdinēs |
Ablative | paenitūdine | paenitūdinibus |
Vocative | paenitūdō | paenitūdinēs |
Synonyms[edit]
- (repentance): paenitentia, resipīscentia
Related terms[edit]
References[edit]
- “paenitudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenitudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.