przeznaczenie

Polish

Etymology

From przeznaczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛz.naˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: przez‧na‧cze‧nie

Noun

przeznaczenie n

1. verbal noun of przeznaczyć
2. destiny, fate

Declension

Declension of przeznaczenie

	singular
nominative	przeznaczenie
genitive	przeznaczenia
dative	przeznaczeniu
accusative	przeznaczenie
instrumental	przeznaczeniem
locative	przeznaczeniu
vocative	przeznaczenie

Further reading

• przeznaczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przeznaczenie in Polish dictionaries at PWN