ręka

See also: reka, Réka, rekă, rěka, and řeka

Old Polish

Etymology

From Proto-Slavic *rǫka, from Proto-Balto-Slavic *ránkāˀ. Cognate with Latvian roka and Lithuanian ranka.

Noun

ręka f

1. hand
2. arm

Declension

declension of ręka

	singular	dual	plural
nominative	ręka	ręce	ręki
genitive	ręki	ręku	rąk
dative	ręce	rękoma	rękom
accusative	rękę	ręce	ręki
instrumental	ręką	rękoma	rękami
locative	ręce	ręku	rękach
vocative	ręko	ręce	ręki

---

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *rǫka, from Proto-Balto-Slavic *ránkāˀ. Cognate with Latvian roka and Lithuanian ranka.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈrɛŋka]

Noun

ręka f (diminutive rączka)

1. hand (part of the body)
2. arm (part of the body)

Declension

declension of ręka

	singular	plural
nominative	ręka	ręce
genitive	ręki	rąk
dative	ręce	rękom
accusative	rękę	ręce
instrumental	ręką	rękami/rękoma
locative	ręce/ręku	rękach
vocative	ręko	ręce

Derived terms

• (verbs) poręczyć, ręczyć, wręczyć, wyręczyć, zaręczyć
• (nouns) podręcznik m, poręcz f, ręcznik m, rękaw m, rękawica f, rękoczyn m, rękodzieło n, rękojeść f, rękojmia f, rękopis m, zaręczyny pl
• (adjectives) odręczny, podręczny, poręczny, ręczny, zręczny

Further reading

• ręka in Polish dictionaries at PWN