ręka

See also: reka, Réka, rekă, rěka, ręką, řeka, and Řeka

Old Polish

Etymology

From Proto-Slavic *rǫka, from Proto-Balto-Slavic *ránkāˀ. Cognate with Latvian roka and Lithuanian ranka.

Noun

ręka f

1. hand
2. arm

Declension

Declension of ręka

	singular	dual	plural
nominative	ręka	ręce	ręki
genitive	ręki	ręku	rąk
dative	ręce	rękama	rękóm
accusative	rękę	ręce	ręki
instrumental	ręką	rękama	rękami
locative	ręce	ręku	rękach
vocative	ręko	ręce	ręki

---

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ręka, from Proto-Slavic *rǫka, from Proto-Balto-Slavic *ránkāˀ. Cognate with Latvian roka and Lithuanian ranka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛŋ.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛŋka
• Syllabification: rę‧ka

Noun

ręka f (diminutive rączka)

1. hand (part of the body)
2. arm (part of the body)

Declension

Declension of ręka

	singular	plural
nominative	ręka	ręce
genitive	ręki	rąk
dative	ręce	rękom
accusative	rękę	ręce
instrumental	ręką	rękami/rękoma
locative	ręce	rękach/ręku
vocative	ręko	ręce

Derived terms

verbs

• poręczyć
• ręczyć
• wręczyć
• wyręczyć
• zaręczyć

 

nouns

• podręcznik
• poręcz
• ręcznik
• rękaw
• rękawica
• rękoczyn
• rękodzieło
• rękojeść
• rękojmia
• rękopis
• zaręczyny

 

adjectives

• bezręki
• białoręki
• odręczny
• podręczny
• poręczny
• ręczny
• z drugiej ręki
• z pierwszej ręki
• zręczny

 

preposition

• z rąk

 

adverbs

• od ręki
• pod ręką
• z ręką na sercu

 

phrase

• ręka rękę myje

 

Further reading

• ręka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ręka in Polish dictionaries at PWN