ratownik

Polish

Etymology

From ratować (“to rescue”) +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /raˈtɔvɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: ra‧tow‧nik

Noun

ratownik m pers (female equivalent ratowniczka)

1. lifeguard
2. rescuer, life saver
3. paramedic

Declension

Declension of ratownik

	singular	plural
nominative	ratownik	ratownicy
genitive	ratownika	ratowników
dative	ratownikowi	ratownikom
accusative	ratownika	ratowników
instrumental	ratownikiem	ratownikami
locative	ratowniku	ratownikach
vocative	ratowniku	ratownicy

Derived terms

• ratownik medyczny

 

Further reading

• ratownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ratownik in Polish dictionaries at PWN