rozwiać

Polish

Etymology

From roz- +‎ wiać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.vjat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔzvjat͡ɕ
• Syllabification: roz‧wiać

Verb

rozwiać pf (imperfective rozwiewać)

1. (transitive, reflexive) to blow around, to spread by blowing
2. (transitive, reflexive) to blow away (cause to disappear by blowing)
3. (transitive, reflexive) to ruffle by blowing, to tousle
4. (transitive, reflexive) to dispel, to assuage

Conjugation

Conjugation of rozwiać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozwiać
future tense	1st	rozwieję			rozwiejemy
	2nd	rozwiejesz			rozwiejecie
	3rd	rozwieje			rozwieją
	impersonal	rozwieje się
past tense	1st	rozwiałem, -(e)m rozwiał	rozwiałam, -(e)m rozwiała	rozwiałom, -(e)m rozwiało	rozwialiśmy, -(e)śmy rozwiali	rozwiałyśmy, -(e)śmy rozwiały
	2nd	rozwiałeś, -(e)ś rozwiał	rozwiałaś, -(e)ś rozwiała	rozwiałoś, -(e)ś rozwiało	rozwialiście, -(e)ście rozwiali	rozwiałyście, -(e)ście rozwiały
	3rd	rozwiał	rozwiała	rozwiało	rozwiali	rozwiały
	impersonal	rozwiano
conditional	1st	rozwiałbym, bym rozwiał	rozwiałabym, bym rozwiała	rozwiałobym, bym rozwiało	rozwialibyśmy, byśmy rozwiali	rozwiałybyśmy, byśmy rozwiały
	2nd	rozwiałbyś, byś rozwiał	rozwiałabyś, byś rozwiała	rozwiałobyś, byś rozwiało	rozwialibyście, byście rozwiali	rozwiałybyście, byście rozwiały
	3rd	rozwiałby, by rozwiał	rozwiałaby, by rozwiała	rozwiałoby, by rozwiało	rozwialiby, by rozwiali	rozwiałyby, by rozwiały
	impersonal	rozwiano by
imperative	1st	niech rozwieję			rozwiejmy
	2nd	rozwiej			rozwiejcie
	3rd	niech rozwieje			niech rozwieją
passive adjectival participle		rozwiany	rozwiana	rozwiane	rozwiani	rozwiane
anterior adverbial participle		rozwiawszy
verbal noun		rozwianie

Further reading

• rozwiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozwiać in Polish dictionaries at PWN