rudig

Old English

Etymology

From rudu +‎ -iġ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈru.dij/

Adjective

rudiġ

1. ruddy

Declension

Declension of rudiġ — Strong

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	rudiġ	rudiġ	rudiġ
Accusative	rudiġne	rudiġe	rudiġ
Genitive	rudiġes	rudiġre	rudiġes
Dative	rudiġum	rudiġre	rudiġum
Instrumental	rudiġe	rudiġre	rudiġe
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	rudiġe	rudiġa, rudiġe	rudiġ
Accusative	rudiġe	rudiġa, rudiġe	rudiġ
Genitive	rudiġra	rudiġra	rudiġra
Dative	rudiġum	rudiġum	rudiġum
Instrumental	rudiġum	rudiġum	rudiġum

Declension of rudiġ — Weak

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	rudiġa	rudiġe	rudiġe
Accusative	rudiġan	rudiġan	rudiġe
Genitive	rudiġan	rudiġan	rudiġan
Dative	rudiġan	rudiġan	rudiġan
Instrumental	rudiġan	rudiġan	rudiġan
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	rudiġan	rudiġan	rudiġan
Accusative	rudiġan	rudiġan	rudiġan
Genitive	rudiġra, rudiġena	rudiġra, rudiġena	rudiġra, rudiġena
Dative	rudiġum	rudiġum	rudiġum
Instrumental	rudiġum	rudiġum	rudiġum

Descendants

• Middle English: ruddy, rody, rudi
  • English: ruddy

See also

• rudian
• rudu

References

• Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898), “rudig”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.