secundarius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Etymology[edit]

Latin secundarius

Noun[edit]

secundarius

  1. A lay vicar.

Latin[edit]

Etymology[edit]

Derived from secundus (second) +‎ -ārius (adjective forming suffix).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

secundārius (feminine secundāria, neuter secundārium); first/second-declension adjective

  1. second-class, second-rate, of inferior quality

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative secundārius secundāria secundārium secundāriī secundāriae secundāria
Genitive secundāriī secundāriae secundāriī secundāriōrum secundāriārum secundāriōrum
Dative secundāriō secundāriō secundāriīs
Accusative secundārium secundāriam secundārium secundāriōs secundāriās secundāria
Ablative secundāriō secundāriā secundāriō secundāriīs
Vocative secundārie secundāria secundārium secundāriī secundāriae secundāria

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • secundarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • secundarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • secundarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • secundarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • secundarius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016