sepultus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Esperanto[edit]

Verb[edit]

sepultus

  1. conditional of sepulti

Ido[edit]

Verb[edit]

sepultus

  1. conditional of sepultar

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of sepeliō (I bury).

Participle[edit]

sepultus (feminine sepulta, neuter sepultum); first/second-declension participle

  1. buried, interred, having been buried.
  2. burned on a funeral pyre, having been cremated.
  3. (figuratively) destroyed, ruined, having been overwhelmed.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sepultus sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta
Genitive sepultī sepultae sepultī sepultōrum sepultārum sepultōrum
Dative sepultō sepultō sepultīs
Accusative sepultum sepultam sepultum sepultōs sepultās sepulta
Ablative sepultō sepultā sepultō sepultīs
Vocative sepulte sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta

References[edit]

  • sepultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sepultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sepultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.