sospito
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Verb[edit]
sospito
- first-person singular present indicative form of sospitar
Latin[edit]
Verb[edit]
sospitō (present infinitive sospitāre); first conjugation, no perfect or supine stem
- to keep safe, to save
- 59 BC–AD 17, Titus Livius, Ab urbe condita 1.16.3:
- deinde ā paucīs initiō factō deum deō nātum, rēgem parentemque urbis Rōmānae salvēre ūniversī Rōmulum jubent; pācem precibus exposcunt, uti volēns propitius suam semper sospitet prōgeniem.
Conjugation[edit]
Categories:
- Catalan non-lemma forms
- Catalan verb forms
- Latin lemmas
- Latin verbs
- Latin terms with quotations
- Latin first conjugation verbs
- Latin first conjugation verbs with missing perfect stem
- Latin first conjugation verbs with missing supine stem
- Latin verbs with missing supine stem
- Latin defective verbs
- Latin verbs with missing perfect stem