spelen

See also: spellen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspeːlə(n)/

• audio

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch spēlen, from Old Dutch *spilon, from Proto-Germanic *spilōną.

Verb

spelen

1. (intransitive) to play
2. (transitive) to play (a game)

   Wat wil je spelen?

   What do you wish to play?

3. (transitive or intransitive) to play (a musical instrument)

Inflection

Inflection of spelen (weak)
infinitive	spelen
past singular	speelde
past participle	gespeeld
infinitive	spelen
gerund	spelen n
verbal noun	—
	present tense	past tense
1st person singular	speel	speelde
2nd person sing. (jij)	speelt	speelde
2nd person sing. (u)	speelt	speelde
2nd person sing. (gij)	speelt	speelde
3rd person singular	speelt	speelde
plural	spelen	speelden
subjunctive sing.1	spele	speelde
subjunctive plur.1	spelen	speelden
imperative sing.	speel
imperative plur.1	speelt
participles	spelend	gespeeld
1) Archaic.

Derived terms

• afspelen
• bespelen
• speelbaar
• valsspelen

Related terms

• spel

Etymology 2

See etymology on the main entry.

Noun

spelen

1. Plural form of spel (“tournament”)

Anagrams

• slepen

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *spilon, from Proto-Germanic *spilōną.

Verb

spēlen

1. to play, to have fun
2. to play a game
3. to play (an instrument)

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: spelen
• Limburgish: spaele, spele, späöle

Further reading

• “spelen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• “spelen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, 1929

---

Swedish

Noun

spelen

1. definite plural of spel