suppeditaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of suppeditō.
Participle[edit]
suppeditātūrus (feminine suppeditātūra, neuter suppeditātūrum); first/second-declension participle
- about to suffice
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suppeditātūrus | suppeditātūra | suppeditātūrum | suppeditātūrī | suppeditātūrae | suppeditātūra | |
Genitive | suppeditātūrī | suppeditātūrae | suppeditātūrī | suppeditātūrōrum | suppeditātūrārum | suppeditātūrōrum | |
Dative | suppeditātūrō | suppeditātūrō | suppeditātūrīs | ||||
Accusative | suppeditātūrum | suppeditātūram | suppeditātūrum | suppeditātūrōs | suppeditātūrās | suppeditātūra | |
Ablative | suppeditātūrō | suppeditātūrā | suppeditātūrō | suppeditātūrīs | |||
Vocative | suppeditātūre | suppeditātūra | suppeditātūrum | suppeditātūrī | suppeditātūrae | suppeditātūra |