ustać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ustać, from Proto-Slavic *ustati. By surface analysis, u- +‎ stać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.stat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ustat͡ɕ
• Syllabification: u‧stać

Verb

ustać pf (imperfective ustawać)

1. (intransitive, literary) to cease

Conjugation

Conjugation of ustać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ustać
future tense	1st	ustanę			ustaniemy
	2nd	ustaniesz			ustaniecie
	3rd	ustanie			ustaną
	impersonal	ustanie się
past tense	1st	ustałem, -(e)m ustał	ustałam, -(e)m ustała	ustałom, -(e)m ustało	ustaliśmy, -(e)śmy ustali	ustałyśmy, -(e)śmy ustały
	2nd	ustałeś, -(e)ś ustał	ustałaś, -(e)ś ustała	ustałoś, -(e)ś ustało	ustaliście, -(e)ście ustali	ustałyście, -(e)ście ustały
	3rd	ustał	ustała	ustało	ustali	ustały
	impersonal	ustano
conditional	1st	ustałbym, bym ustał	ustałabym, bym ustała	ustałobym, bym ustało	ustalibyśmy, byśmy ustali	ustałybyśmy, byśmy ustały
	2nd	ustałbyś, byś ustał	ustałabyś, byś ustała	ustałobyś, byś ustało	ustalibyście, byście ustali	ustałybyście, byście ustały
	3rd	ustałby, by ustał	ustałaby, by ustała	ustałoby, by ustało	ustaliby, by ustali	ustałyby, by ustały
	impersonal	ustano by
imperative	1st	niech ustanę			ustańmy
	2nd	ustań			ustańcie
	3rd	niech ustanie			niech ustaną
anterior adverbial participle		ustawszy
verbal noun		ustanie

Derived terms

adjective

• bezustanny

 

adverb

• bezustannie

 

noun

• bezustanność

 

Further reading

• ustać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ustać in Polish dictionaries at PWN