vliegen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vliegen, from Old Dutch fliogan, from Proto-Germanic *fleuganą, from Proto-Indo-European *plewk-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvli.ɣə(n)/

• audio

  (file)

• Rhymes: -iɣən

Verb

vliegen

1. to fly
2. to soar

Inflection

Inflection of vliegen (strong class 2)
infinitive	vliegen
past singular	vloog
past participle	gevlogen
infinitive	vliegen
gerund	vliegen n
verbal noun	—
	present tense	past tense
1st person singular	vlieg	vloog
2nd person sing. (jij)	vliegt	vloog
2nd person sing. (u)	vliegt	vloog
2nd person sing. (gij)	vliegt	vloogt
3rd person singular	vliegt	vloog
plural	vliegen	vlogen
subjunctive sing.1	vliege	vloge
subjunctive plur.1	vliegen	vlogen
imperative sing.	vlieg
imperative plur.1	vliegt
participles	vliegend	gevlogen
1) Archaic.

Derived terms

• vlieger
• vliegende deur
• vliegende schotel
• vliegenier
• terugvliegen
• vliegverkeer
• zweefvliegen
• wegvliegen

Noun

vliegen

1. Plural form of vlieg

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch fliogan, from Proto-Germanic *fleuganą.

Verb

vliegen

1. to fly
2. to soar
3. to move quickly

Inflection

Strong class 2
Infinitive	vliegen
3rd sg. past	vlôoch
3rd pl. past	vlōgen
Past participle	gevlōgen
Infinitive	vliegen
In genitive	vliegens
In dative	vliegene
Indicative	Present	Past
1st singular	vliege	vlôoch
2nd singular	vliechs, vlieges	vlōochs, vlōges
3rd singular	vliecht, vlieget	vlôoch
1st plural	vliegen	vlōgen
2nd plural	vliecht, vlieget	vlōocht, vlōget
3rd plural	vliegen	vlōgen
Subjunctive	Present	Past
1st singular	vliege	vlōge
2nd singular	vliechs, vlieges	vlōges
3rd singular	vliege	vlōge
1st plural	vliegen	vlōgen
2nd plural	vliecht, vlieget	vlōget
3rd plural	vliegen	vlōgen
Imperative	Present
Singular	vliech, vliege
Plural	vliecht, vlieget
	Present	Past
Participle	vliegende	gevlōgen

Descendants

• Dutch: vliegen
• Limburgish: vlege

Further reading

• “vlieghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• “vliegen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, 1929