wygnaniec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From wygnanie +‎ -iec.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /vɨˈɡna.ɲɛt͡s/
  • (file)
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: wy‧gna‧niec

Noun[edit]

wygnaniec m pers (female equivalent wygnanka)

  1. exile, expatriate
    Synonym: banita

Declension[edit]

Related terms[edit]

noun
verbs

Further reading[edit]

  • wygnaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygnaniec in Polish dictionaries at PWN