yakın
Jump to navigation
Jump to search
See also: яҡын
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Ottoman Turkish یاقین (yakın), from Proto-Turkic *yakïn, from Proto-Turkic *yak- (“to come near, approach”) + *-ïn (“noun forming suffix”).
Pronunciation[edit]
Adverb[edit]
yakın
Noun[edit]
yakın (definite accusative yakını, plural yakınlar)
- akin to, relative
- Ayşe, Zülâl'in yakını.
- Ayşe is Zülâl's relative.
- Somebody/something that is near
- Yakını iyi göremiyorum.
- I cannot see the near.