zagrabić

Polish[edit]

From za- +‎ grabić.

zagrabić pf (imperfective grabić or zagrabiać)

Conjugation of zagrabppić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zagrabppić
future tense	1^st	zagrabppię			zagrabppimy
	2^nd	zagrabppisz			zagrabppicie
	3^rd	zagrabppi			zagrabppią
	impersonal	zagrabppi się
past tense	1^st	zagrabppiłem, -(e)m zagrabppił	zagrabppiłam, -(e)m zagrabppiła	zagrabppiłom, -(e)m zagrabppiło	zagrabppiliśmy, -(e)śmy zagrabppili	zagrabppiłyśmy, -(e)śmy zagrabppiły
	2^nd	zagrabppiłeś, -(e)ś zagrabppił	zagrabppiłaś, -(e)ś zagrabppiła	zagrabppiłoś, -(e)ś zagrabppiło	zagrabppiliście, -(e)ście zagrabppili	zagrabppiłyście, -(e)ście zagrabppiły
	3^rd	zagrabppił	zagrabppiła	zagrabppiło	zagrabppili	zagrabppiły
	impersonal	zagrabppiono
conditional	1^st	zagrabppiłbym, bym zagrabppił	zagrabppiłabym, bym zagrabppiła	zagrabppiłobym, bym zagrabppiło	zagrabppilibyśmy, byśmy zagrabppili	zagrabppiłybyśmy, byśmy zagrabppiły
	2^nd	zagrabppiłbyś, byś zagrabppił	zagrabppiłabyś, byś zagrabppiła	zagrabppiłobyś, byś zagrabppiło	zagrabppilibyście, byście zagrabppili	zagrabppiłybyście, byście zagrabppiły
	3^rd	zagrabppiłby, by zagrabppił	zagrabppiłaby, by zagrabppiła	zagrabppiłoby, by zagrabppiło	zagrabppiliby, by zagrabppili	zagrabppiłyby, by zagrabppiły
	impersonal	zagrabppiono by
imperative	1^st	niech zagrabppię			zagrabppmy
	2^nd	zagrabpp			zagrabppcie
	3^rd	niech zagrabppi			niech zagrabppią
anterior adverbial participle		zagrabppiwszy
verbal noun		zagrabppienie

zagrabić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zagrabić in Polish dictionaries at PWN
Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zagrabić”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
Aleksander Zdanowicz (1861) “zagrabić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zagrabić”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 92
zagrabić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego