zakończyć

Polish

Etymology

From za- +‎ kończyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈkɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: za‧koń‧czyć

Verb

zakończyć pf (imperfective zakańczać or zakończać)

1. (transitive) to finish, to conclude, to bring to an end
2. (reflexive with się) to come to an end, to be over

Conjugation

Conjugation of zakończyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakończyć
future tense	1st	zakończę			zakończymy
	2nd	zakończysz			zakończycie
	3rd	zakończy			zakończą
	impersonal	zakończy się
past tense	1st	zakończyłem, -(e)m zakończył	zakończyłam, -(e)m zakończyła	zakończyłom, -(e)m zakończyło	zakończyliśmy, -(e)śmy zakończyli	zakończyłyśmy, -(e)śmy zakończyły
	2nd	zakończyłeś, -(e)ś zakończył	zakończyłaś, -(e)ś zakończyła	zakończyłoś, -(e)ś zakończyło	zakończyliście, -(e)ście zakończyli	zakończyłyście, -(e)ście zakończyły
	3rd	zakończył	zakończyła	zakończyło	zakończyli	zakończyły
	impersonal	zakończono
conditional	1st	zakończyłbym, bym zakończył	zakończyłabym, bym zakończyła	zakończyłobym, bym zakończyło	zakończylibyśmy, byśmy zakończyli	zakończyłybyśmy, byśmy zakończyły
	2nd	zakończyłbyś, byś zakończył	zakończyłabyś, byś zakończyła	zakończyłobyś, byś zakończyło	zakończylibyście, byście zakończyli	zakończyłybyście, byście zakończyły
	3rd	zakończyłby, by zakończył	zakończyłaby, by zakończyła	zakończyłoby, by zakończyło	zakończyliby, by zakończyli	zakończyłyby, by zakończyły
	impersonal	zakończono by
imperative	1st	niech zakończę			zakończmy
	2nd	zakończ			zakończcie
	3rd	niech zakończy			niech zakończą
passive adjectival participle		zakończony	zakończona	zakończone	zakończeni	zakończone
anterior adverbial participle		zakończywszy
verbal noun		zakończenie

Related terms

verb

• dokańczać
• dokończyć
• ukańczać
• ukończyć
• wykańczać
• wykończyć

 

Further reading

• zakończyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakończyć in Polish dictionaries at PWN