απρόκλητος

Greek

Adjective

απρόκλητος • (apróklitos) m (feminine απρόκλητη, neuter απρόκλητο)

1. unprovoked, uncalled-for

Declension

Declension of απρόκλητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απρόκλητος •	απρόκλητη •	απρόκλητο •	απρόκλητοι •	απρόκλητες •	απρόκλητα •
genitive	απρόκλητου •	απρόκλητης •	απρόκλητου •	απρόκλητων •	απρόκλητων •	απρόκλητων •
accusative	απρόκλητο •	απρόκλητη •	απρόκλητο •	απρόκλητους •	απρόκλητες •	απρόκλητα •
vocative	απρόκλητε •	απρόκλητη •	απρόκλητο •	απρόκλητοι •	απρόκλητες •	απρόκλητα •

Further reading

• “απρόκλητος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998