αόριστος

See also: ἀόριστος

Greek

Alternative forms

• αόρ. (aór.), αόριστ. (aórist.) — abbreviation, linguistics

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀόριστος (aóristos, adjective). The noun is a learned borrowing from Koine Greek ἀόριστος (aóristos, “aorist tense”, noun).

Adjective

αόριστος • (aóristos) m (feminine αόριστη, neuter αόριστο)

1. vague
2. (grammar) indefinite

   αόριστο άρθρο ― aóristo árthro ― indefinite article

   αόριστη αντωνυμία ― aóristi antonymía ― indefinite pronoun

3. (grammar) preterite

Declension

Declension of αόριστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αόριστος •	αόριστη •	αόριστο •	αόριστοι •	αόριστες •	αόριστα •
genitive	αόριστου •	αόριστης •	αόριστου •	αόριστων •	αόριστων •	αόριστων •
accusative	αόριστο •	αόριστη •	αόριστο •	αόριστους •	αόριστες •	αόριστα •
vocative	αόριστε •	αόριστη •	αόριστο •	αόριστοι •	αόριστες •	αόριστα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αόριστος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αόριστος, etc.)

Related terms

• αοριστία f (aoristía, “vagueness”)
• αοριστίες f pl (aoristíes, “vague words”)
• αοριστολογία f (aoristología, “generalities, vagueness”)
• αοριστολογικός (aoristologikós, “ambiguous, vague”)
• αοριστολογώ (aoristologó, “to be vague”)

 

Noun

αόριστος • (aóristos) m (plural αόριστοι)

1. (grammar) aorist, past tense, simple past, perfective past

Declension

Declension of αόριστος

	singular	plural
nominative	αόριστος •	αόριστοι •
genitive	αορίστου •	αορίστων •
accusative	αόριστο •	αορίστους •
vocative	αόριστε •	αόριστοι •

Further reading

• αόριστος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el