γεωμέτρης

Ancient Greek

Etymology

From γεω- (geō-, “earth”) +‎ μετρέω (metréō, “to measure”) +‎ -ης (-ēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɔː.mé.trɛːs/ → /ʝe.oˈme.tris/ → /ʝe.oˈme.tris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɔː.mé.trɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.oˈme.tre̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.oˈme.tris/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.oˈme.tris/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.oˈme.tris/

Noun

γεωμέτρης • (geōmétrēs) m (genitive γεωμέτρου); first declension

1. surveyor
2. geometer

Declension

First declension of ὁ γεωμέτρης; τοῦ γεωμέτρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γεωμέτρης ho geōmétrēs	τὼ γεωμέτρᾱ tṑ geōmétrā	οἱ γεωμέτραι hoi geōmétrai
Genitive	τοῦ γεωμέτρου toû geōmétrou	τοῖν γεωμέτραιν toîn geōmétrain	τῶν γεωμετρῶν tôn geōmetrôn
Dative	τῷ γεωμέτρῃ tôi geōmétrēi	τοῖν γεωμέτραιν toîn geōmétrain	τοῖς γεωμέτραις toîs geōmétrais
Accusative	τὸν γεωμέτρην tòn geōmétrēn	τὼ γεωμέτρᾱ tṑ geōmétrā	τοὺς γεωμέτρᾱς toùs geōmétrās
Vocative	γεωμέτρη geōmétrē	γεωμέτρᾱ geōmétrā	γεωμέτραι geōmétrai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• γεωμετρέω (geōmetréō)
• γεωμέτρητος (geōmétrētos)
• γεωμετρικός (geōmetrikós)
• γεωμετρίᾱ (geōmetríā)

 

Descendants

• Greek: γεωμέτρης (geométris)
• → Latin: geōmetrēs (see there for further descendants)
• → Georgian: გეომეტრი (geomeṭri)

Further reading

• γεωμέτρης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γεωμέτρης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “γεωμέτρης”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “γεωμέτρης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • geometer idem, page 357.