θεωρητικός

Ancient Greek

Etymology

From θεωρέω (theōréō) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰe.ɔː.rɛː.ti.kós/ → /θe.o.ri.tiˈkos/ → /θe.o.ri.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰe.ɔː.rɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰe.o.re̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θe.o.ri.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θe.o.ri.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θe.o.ri.tiˈkos/

Adjective

θεωρητῐκός • (theōrētikós) m (feminine θεωρητῐκή, neuter θεωρητῐκόν); first/second declension

1. fond of contemplating [+genitive]
2. speculative

Declension

First and second declension of θεωρητῐκός; θεωρητῐκή; θεωρητῐκόν (Attic)

Number		Singular				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θεωρητῐκός theōrētikós	θεωρητῐκή theōrētikḗ	θεωρητῐκόν theōrētikón		θεωρητῐκοί theōrētikoí	θεωρητῐκαί theōrētikaí	θεωρητῐκᾰ́ theōrētiká
Genitive		θεωρητῐκοῦ theōrētikoû	θεωρητῐκῆς theōrētikês	θεωρητῐκοῦ theōrētikoû		θεωρητῐκῶν theōrētikôn	θεωρητῐκῶν theōrētikôn	θεωρητῐκῶν theōrētikôn
Dative		θεωρητῐκῷ theōrētikôi	θεωρητῐκῇ theōrētikêi	θεωρητῐκῷ theōrētikôi		θεωρητῐκοῖς theōrētikoîs	θεωρητῐκαῖς theōrētikaîs	θεωρητῐκοῖς theōrētikoîs
Accusative		θεωρητῐκόν theōrētikón	θεωρητῐκήν theōrētikḗn	θεωρητῐκόν theōrētikón		θεωρητῐκούς theōrētikoús	θεωρητῐκᾱ́ς theōrētikā́s	θεωρητῐκᾰ́ theōrētiká
Vocative		θεωρητῐκέ theōrētiké	θεωρητῐκή theōrētikḗ	θεωρητῐκόν theōrētikón		θεωρητῐκοί theōrētikoí	θεωρητῐκαί theōrētikaí	θεωρητῐκᾰ́ theōrētiká
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: θεωρητικός (theoritikós)
• → Latin: theorēticus (see there for further descendants)

Further reading

• θεωρητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θεωρητικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “θεωρητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • contemplative idem, page 166.
  • speculative idem, page 800.
  • theoretical idem, page 865.

Greek

Etymology

From Ancient Greek θεωρητικός (theōrētikós)

Pronunciation

• IPA^(key): /θe.o.ɾi.tiˈkos/
• Rhymes: -os
• Hyphenation: θε‧ω‧ρη‧τι‧κός

Adjective

θεωρητικός • (theoritikós) m (feminine θεωρητική, neuter θεωρητικό)

1. theoretical, abstract
2. hypothetical, imaginary
3. (nominalized) theorist, theoretician

Declension

Declension of θεωρητικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θεωρητικός •	θεωρητική •	θεωρητικό •	θεωρητικοί •	θεωρητικές •	θεωρητικά •
genitive	θεωρητικού •	θεωρητικής •	θεωρητικού •	θεωρητικών •	θεωρητικών •	θεωρητικών •
accusative	θεωρητικό •	θεωρητική •	θεωρητικό •	θεωρητικούς •	θεωρητικές •	θεωρητικά •
vocative	θεωρητικέ •	θεωρητική •	θεωρητικό •	θεωρητικοί •	θεωρητικές •	θεωρητικά •

Related terms

• see: θεωρώ (theoró, “to think”)