καναχέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *keh₂n-. Cognates include Latin canō, Old Irish canim, Persian خواندن (xândan), and Old English henn (English hen).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.na.kʰé.ɔː/ → /ka.naˈçe.o/ → /ka.naˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.na.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.naˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.naˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.naˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.naˈçe.o/

Verb

καναχέω • (kanakhéō)

1. to ring, clash, clang

Inflection

   Present: κᾰνᾰχέω, κᾰνᾰχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνᾰχέω	κᾰνᾰχέεις	κᾰνᾰχέει	κᾰνᾰχέετον	κᾰνᾰχέετον	κᾰνᾰχέομεν	κᾰνᾰχέετε	κᾰνᾰχέουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰνᾰχέω	κᾰνᾰχέῃς	κᾰνᾰχέῃ	κᾰνᾰχέητον	κᾰνᾰχέητον	κᾰνᾰχέωμεν	κᾰνᾰχέητε	κᾰνᾰχέωσῐ(ν)
	optative	κᾰνᾰχέοιμῐ	κᾰνᾰχέοις	κᾰνᾰχέοι	κᾰνᾰχέοιτον	κᾰνᾰχεοίτην	κᾰνᾰχέοιμεν	κᾰνᾰχέοιτε	κᾰνᾰχέοιεν
	imperative		κᾰνᾰ́χεε	κᾰνᾰχεέτω	κᾰνᾰχέετον	κᾰνᾰχεέτων		κᾰνᾰχέετε	κᾰνᾰχεόντων
middle/ passive	indicative	κᾰνᾰχέομαι	κᾰνᾰχέῃ, κᾰνᾰχέει	κᾰνᾰχέεται	κᾰνᾰχέεσθον	κᾰνᾰχέεσθον	κᾰνᾰχεόμεθᾰ	κᾰνᾰχέεσθε	κᾰνᾰχέονται
	subjunctive	κᾰνᾰχέωμαι	κᾰνᾰχέῃ	κᾰνᾰχέηται	κᾰνᾰχέησθον	κᾰνᾰχέησθον	κᾰνᾰχεώμεθᾰ	κᾰνᾰχέησθε	κᾰνᾰχέωνται
	optative	κᾰνᾰχεοίμην	κᾰνᾰχέοιο	κᾰνᾰχέοιτο	κᾰνᾰχέοισθον	κᾰνᾰχεοίσθην	κᾰνᾰχεοίμεθᾰ	κᾰνᾰχέοισθε	κᾰνᾰχέοιντο
	imperative		κᾰνᾰχέου	κᾰνᾰχεέσθω	κᾰνᾰχέεσθον	κᾰνᾰχεέσθων		κᾰνᾰχέεσθε	κᾰνᾰχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰνᾰχέειν				κᾰνᾰχέεσθαι
participle	m	κᾰνᾰχέων				κᾰνᾰχεόμενος
	f	κᾰνᾰχέουσᾰ				κᾰνᾰχεομένη
	n	κᾰνᾰχέον				κᾰνᾰχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κᾰνᾰχῶ, κᾰνᾰχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνᾰχῶ	κᾰνᾰχεῖς	κᾰνᾰχεῖ	κᾰνᾰχεῖτον	κᾰνᾰχεῖτον	κᾰνᾰχοῦμεν	κᾰνᾰχεῖτε	κᾰνᾰχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰνᾰχῶ	κᾰνᾰχῇς	κᾰνᾰχῇ	κᾰνᾰχῆτον	κᾰνᾰχῆτον	κᾰνᾰχῶμεν	κᾰνᾰχῆτε	κᾰνᾰχῶσῐ(ν)
	optative	κᾰνᾰχοίην, κᾰνᾰχοῖμῐ	κᾰνᾰχοίης, κᾰνᾰχοῖς	κᾰνᾰχοίη, κᾰνᾰχοῖ	κᾰνᾰχοῖτον, κᾰνᾰχοίητον	κᾰνᾰχοίτην, κᾰνᾰχοιήτην	κᾰνᾰχοῖμεν, κᾰνᾰχοίημεν	κᾰνᾰχοῖτε, κᾰνᾰχοίητε	κᾰνᾰχοῖεν, κᾰνᾰχοίησᾰν
	imperative		κᾰνᾰ́χει	κᾰνᾰχείτω	κᾰνᾰχεῖτον	κᾰνᾰχείτων		κᾰνᾰχεῖτε	κᾰνᾰχούντων
middle/ passive	indicative	κᾰνᾰχοῦμαι	κᾰνᾰχεῖ, κᾰνᾰχῇ	κᾰνᾰχεῖται	κᾰνᾰχεῖσθον	κᾰνᾰχεῖσθον	κᾰνᾰχούμεθᾰ	κᾰνᾰχεῖσθε	κᾰνᾰχοῦνται
	subjunctive	κᾰνᾰχῶμαι	κᾰνᾰχῇ	κᾰνᾰχῆται	κᾰνᾰχῆσθον	κᾰνᾰχῆσθον	κᾰνᾰχώμεθᾰ	κᾰνᾰχῆσθε	κᾰνᾰχῶνται
	optative	κᾰνᾰχοίμην	κᾰνᾰχοῖο	κᾰνᾰχοῖτο	κᾰνᾰχοῖσθον	κᾰνᾰχοίσθην	κᾰνᾰχοίμεθᾰ	κᾰνᾰχοῖσθε	κᾰνᾰχοῖντο
	imperative		κᾰνᾰχοῦ	κᾰνᾰχείσθω	κᾰνᾰχεῖσθον	κᾰνᾰχείσθων		κᾰνᾰχεῖσθε	κᾰνᾰχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰνᾰχεῖν				κᾰνᾰχεῖσθαι
participle	m	κᾰνᾰχῶν				κᾰνᾰχούμενος
	f	κᾰνᾰχοῦσᾰ				κᾰνᾰχουμένη
	n	κᾰνᾰχοῦν				κᾰνᾰχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκᾰνᾰ́χεον, ἐκᾰνᾰχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰνᾰ́χεον	ἐκᾰνᾰ́χεες	ἐκᾰνᾰ́χεε(ν)	ἐκᾰνᾰχέετον	ἐκᾰνᾰχεέτην	ἐκᾰνᾰχέομεν	ἐκᾰνᾰχέετε	ἐκᾰνᾰ́χεον
middle/ passive	indicative	ἐκᾰνᾰχεόμην	ἐκᾰνᾰχέου	ἐκᾰνᾰχέετο	ἐκᾰνᾰχέεσθον	ἐκᾰνᾰχεέσθην	ἐκᾰνᾰχεόμεθᾰ	ἐκᾰνᾰχέεσθε	ἐκᾰνᾰχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκᾰνᾰ́χουν, ἐκᾰνᾰχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰνᾰ́χουν	ἐκᾰνᾰ́χεις	ἐκᾰνᾰ́χει	ἐκᾰνᾰχεῖτον	ἐκᾰνᾰχείτην	ἐκᾰνᾰχοῦμεν	ἐκᾰνᾰχεῖτε	ἐκᾰνᾰ́χουν
middle/ passive	indicative	ἐκᾰνᾰχούμην	ἐκᾰνᾰχοῦ	ἐκᾰνᾰχεῖτο	ἐκᾰνᾰχεῖσθον	ἐκᾰνᾰχείσθην	ἐκᾰνᾰχούμεθᾰ	ἐκᾰνᾰχεῖσθε	ἐκᾰνᾰχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κᾰνᾰχήσω, κᾰνᾰχήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰνᾰχήσω	κᾰνᾰχήσεις	κᾰνᾰχήσει	κᾰνᾰχήσετον	κᾰνᾰχήσετον	κᾰνᾰχήσομεν	κᾰνᾰχήσετε	κᾰνᾰχήσουσῐ(ν)
	optative	κᾰνᾰχήσοιμῐ	κᾰνᾰχήσοις	κᾰνᾰχήσοι	κᾰνᾰχήσοιτον	κᾰνᾰχησοίτην	κᾰνᾰχήσοιμεν	κᾰνᾰχήσοιτε	κᾰνᾰχήσοιεν
middle	indicative	κᾰνᾰχήσομαι	κᾰνᾰχήσῃ, κᾰνᾰχήσει	κᾰνᾰχήσεται	κᾰνᾰχήσεσθον	κᾰνᾰχήσεσθον	κᾰνᾰχησόμεθᾰ	κᾰνᾰχήσεσθε	κᾰνᾰχήσονται
	optative	κᾰνᾰχησοίμην	κᾰνᾰχήσοιο	κᾰνᾰχήσοιτο	κᾰνᾰχήσοισθον	κᾰνᾰχησοίσθην	κᾰνᾰχησοίμεθᾰ	κᾰνᾰχήσοισθε	κᾰνᾰχήσοιντο
		active			middle
infinitive		κᾰνᾰχήσειν			κᾰνᾰχήσεσθαι
participle	m	κᾰνᾰχήσων			κᾰνᾰχησόμενος
	f	κᾰνᾰχήσουσᾰ			κᾰνᾰχησομένη
	n	κᾰνᾰχῆσον			κᾰνᾰχησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐγκαναχάομαι (enkanakháomai)

Related terms

• καναχή (kanakhḗ)
• καναχής (kanakhḗs)
• καναχίζω (kanakhízō)
• καναχός (kanakhós)

References

• “καναχέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καναχέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καναχέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καναχέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καναχέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN