πλίνθινος

Ancient Greek

Etymology

From πλίνθος (plínthos, “brick”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plín.tʰi.nos/ → /ˈplin.θi.nos/ → /ˈplin.θi.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plín.tʰi.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈplin.tʰi.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈplin.θi.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈplin.θi.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈplin.θi.nos/

Adjective

πλίνθῐνος • (plínthinos) m (feminine πλινθῐ́νη, neuter πλίνθῐνον); first/second declension

1. made or built of bricks

Inflection

First and second declension of πλίνθῐνος; πλινθῐ́νη; πλίνθῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πλίνθῐνος plínthinos	πλινθῐ́νη plinthínē	πλίνθῐνον plínthinon		πλινθῐ́νω plinthínō	πλινθῐ́νᾱ plinthínā	πλινθῐ́νω plinthínō		πλίνθῐνοι plínthinoi	πλίνθῐναι plínthinai	πλίνθῐνᾰ plínthina
Genitive		πλινθῐ́νου plinthínou	πλινθῐ́νης plinthínēs	πλινθῐ́νου plinthínou		πλινθῐ́νοιν plinthínoin	πλινθῐ́ναιν plinthínain	πλινθῐ́νοιν plinthínoin		πλινθῐ́νων plinthínōn	πλινθῐ́νων plinthínōn	πλινθῐ́νων plinthínōn
Dative		πλινθῐ́νῳ plinthínōi	πλινθῐ́νῃ plinthínēi	πλινθῐ́νῳ plinthínōi		πλινθῐ́νοιν plinthínoin	πλινθῐ́ναιν plinthínain	πλινθῐ́νοιν plinthínoin		πλινθῐ́νοις plinthínois	πλινθῐ́ναις plinthínais	πλινθῐ́νοις plinthínois
Accusative		πλίνθῐνον plínthinon	πλινθῐ́νην plinthínēn	πλίνθῐνον plínthinon		πλινθῐ́νω plinthínō	πλινθῐ́νᾱ plinthínā	πλινθῐ́νω plinthínō		πλινθῐ́νους plinthínous	πλινθῐ́νᾱς plinthínās	πλίνθῐνᾰ plínthina
Vocative		πλίνθῐνε plínthine	πλινθῐ́νη plinthínē	πλίνθῐνον plínthinon		πλινθῐ́νω plinthínō	πλινθῐ́νᾱ plinthínā	πλινθῐ́νω plinthínō		πλίνθῐνοι plínthinoi	πλίνθῐναι plínthinai	πλίνθῐνᾰ plínthina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πλινθῐ́νως plinthínōs				πλινθῐνώτερος plinthinṓteros				πλινθῐνώτᾰτος plinthinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πλίνθινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πλίνθινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Alternative forms

• πλίθινος (plíthinos)

Adjective

πλίνθινος • (plínthinos) m (feminine πλίνθινη, neuter πλίνθινο)

1. built of mudbricks or adobe

Declension

Declension of πλίνθινος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πλίνθινος •	πλίνθινη •	πλίνθινο •	πλίνθινοι •	πλίνθινες •	πλίνθινα •
genitive	πλίνθινου •	πλίνθινης •	πλίνθινου •	πλίνθινων •	πλίνθινων •	πλίνθινων •
accusative	πλίνθινο •	πλίνθινη •	πλίνθινο •	πλίνθινους •	πλίνθινες •	πλίνθινα •
vocative	πλίνθινε •	πλίνθινη •	πλίνθινο •	πλίνθινοι •	πλίνθινες •	πλίνθινα •

Related terms

• see: πλίνθος f (plínthos, “adobe brick”)