अहासीत्

Sanskrit

Etymology

Inherited from Proto-Indo-Aryan *HáźʰāHst, from Proto-Indo-Iranian *Háȷ́ʰāHst, from Proto-Indo-European *ǵʰḗh₁-s-t

Verb

अहासीत् • (ahāsīt) third-singular present indicative (root हा, aorist)

1. aorist of हा (hā)

Conjugation

Aorist: अहासीत् (áhāsīt) or अहाः (áhāḥ), अहास्त (áhāsta)
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	अहासीत् / अहाः¹ áhāsīt / áhāḥ¹	अहास्ताम् áhāstām	अहासुः áhāsuḥ	अहास्त áhāsta	अहासाताम् áhāsātām	अहासत áhāsata
Second	अहासीः / अहाः¹ áhāsīḥ / áhāḥ¹	अहास्तम् áhāstam	अहास्त áhāsta	अहास्थाः áhāsthāḥ	अहासाथाम् áhāsāthām	अहाध्वम् áhādhvam
First	अहासम् áhāsam	अहास्व áhāsva	अहास्म áhāsma	अहासि áhāsi	अहास्वहि áhāsvahi	अहास्महि áhāsmahi
Notes	¹Vedic