ป่วย

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Thai

[edit]

Pronunciation

[edit]
Orthographic/Phonemicป่วย
p ˋ w y
RomanizationPaiboonbpùai
Royal Institutepuai
(standard) IPA(key)/pua̯j˨˩/(R)

Verb

[edit]

ป่วย (bpùai) (abstract noun การป่วย or ความป่วย)

  1. to be or become sick, ill, or ailing; to undergo a certain unfavourable condition.
  2. (archaic) to waste, to worsen, to ruin, to render useless or void; to be or become wasted, worse, ruined, useless, or void.
    • Circa 15th century, “โคลงยวนพ่าย”, in ราชบัณฑิตยสถาน (2001) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยอยุธยา โคลงยวนพ่าย, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 135:
      นายเอยอยาป่วยก้ยว กลพราง พรอกเลย
      naai əəi yaa bpùai gîao · gon praang · prɔ̂ɔk ləəi
      O men, waste not [your time] prevaricating [as if] uttering a hidden fraud [unto me].
    • Circa 15th century, “โคลงยวนพ่าย”, in ราชบัณฑิตยสถาน (2001) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยอยุธยา โคลงยวนพ่าย, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 149:
      แปรเป็นป่วยเพราะพัน มโนราช ไขปตูเอาข้าบาปบร
      bprɛɛ bpen bpùai prɔ́ pan · má-noo râat · kǎi bpà-dtuu ao kâa bàap bɔɔn
      [Their efforts] turned to be vain as Phan Mano Rat opened the gate [and] led the members of the evil opponent [host in].

Synonyms

[edit]
1

Derived terms

[edit]