ἀγαθοεργέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀγαθουργέω (agathourgéō)

Etymology

From ἀγαθός (agathós, “good”) +‎ ἔργον (érgon, “work, deed”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix). Literally, “to do a good deed”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.er.ɡé.ɔː/ → /a.ɣa.θo.erˈʝe.o/ → /a.ɣa.θo.erˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.er.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.erˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.erˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.erˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.erˈʝe.o/

Verb

ἀγαθοεργέω • (agathoergéō) (rare, Koine)

1. (intransitive) to succeed, to do what is good
   • New Testament, Acts of the Apostles 14:17
   • New Testament, First Epistle to Timothy 6:18

Inflection

   Present: ἀγαθοεργῶ (Koine, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαθοεργῶ	ἀγαθοεργεῖς	ἀγαθοεργεῖ	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργοῦμεν	ἀγαθοεργεῖτε	ἀγαθοεργοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαθοεργῶ	ἀγαθοεργῇς	ἀγαθοεργῇ	ἀγαθοεργῆτον	ἀγαθοεργῆτον	ἀγαθοεργῶμεν	ἀγαθοεργῆτε	ἀγαθοεργῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοεργοίην, ἀγαθοεργοῖμῐ	ἀγαθοεργοίης, ἀγαθοεργοῖς	ἀγαθοεργοίη, ἀγαθοεργοῖ	ἀγαθοεργοῖτον, ἀγαθοεργοίητον	ἀγαθοεργοίτην, ἀγαθοεργοιήτην	ἀγαθοεργοῖμεν, ἀγαθοεργοίημεν	ἀγαθοεργοῖτε, ἀγαθοεργοίητε	ἀγαθοεργοῖεν, ἀγαθοεργοίησᾰν
	imperative		ἀγαθοέργει	ἀγαθοεργείτω	ἀγαθοεργεῖτον	ἀγαθοεργείτων		ἀγαθοεργεῖτε	ἀγαθοεργούντων
		active
infinitive		ἀγαθοεργεῖν
participle	m	ἀγαθοεργῶν
	f	ἀγαθοεργοῦσᾰ
	n	ἀγαθοεργοῦν

References

• “ἀγαθοεργέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀγαθοεργέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀγαθοεργέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀγαθοεργέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G14 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible