aangrenzend

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Present active participle of aangrenzen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌaːnˈɣrɛn.zənt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧gren‧zend

Participle

[edit]

aangrenzend

  1. adjacent, bordering

Inflection

[edit]
Declension of aangrenzend
uninflected aangrenzend
inflected aangrenzende
positive
predicative/adverbial aangrenzend
aangrenzende
indefinite m./f. sing. aangrenzende
n. sing. aangrenzend
plural aangrenzende
definite aangrenzende
partitive aangrenzends