bezspójnikowy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bez- +‎ spójnikowy. First attested in 1847.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛs.spuj.ɲiˈkɔ.vɨ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧spój‧ni‧ko‧wy

Adjective

[edit]

bezspójnikowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (grammar) conjunctionless

Declension

[edit]
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Teodozy Sierociński (1847) Grammatyka polska. Cz. 2, Z załączeniem nauki o postaciach retorycznych, o wierszowaniu i o stylu[1], page 18:Zdania bowiem główne są bezspójnikowe, albo zaczynają się od spójników przyczynowych, wnioskowych, tudzież od gdy, kiedy, użytych zamiast ponieważ, albo od przysłóków porządkowych.
  2. ^ bezspójnikowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]