blíður

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse blíðr, from Proto-Germanic *blīþiz. Cognate with Danish blid, Norwegian Nynorsk blid, Old Frisian blīd-; Old English blīþe (English blithe); Old Saxon blīdi (Dutch blijde), Old High German blīdi, Icelandic blíður, Gothic 𐌱𐌻𐌴𐌹𐌸𐍃 (bleiþs).

Adjective

[edit]

blíður (comparative blíðari, superlative blíðastur)

  1. hospitable, hearty
  2. friendly, sincere, pleased and glad
  3. mild, smooth

Declension

[edit]
blíður a15
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) blíður blíð blítt
Accusative (hvønnfall) blíðan blíða
Dative (hvørjumfall) blíðum blíðari blíðum
Genitive (hvørsfall) (blíðs) (blíðar) (blíðs)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) blíðir blíðar blíð
Accusative (hvønnfall) blíðar
Dative (hvørjumfall) blíðum
Genitive (hvørsfall) (blíða)

See also

[edit]

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse blíðr, from Proto-Germanic *blīþiz. Cognate with Danish blid, Norwegian Nynorsk blid, Old Frisian blīd-; Old English blīþe (English blithe); Old Saxon blīdi (Dutch blijde), Old High German blīdi, Faroese blíður, Gothic 𐌱𐌻𐌴𐌹𐌸𐍃 (bleiþs).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

blíður (comparative blíðari, superlative blíðastur)

  1. kind, obliging, mild, tender, affable, friendly, good-natured

Inflection

[edit]

Synonyms

[edit]
[edit]