czasownik

Polish

Etymology

From czasowy +‎ -nik. Calque of German Zeitwort.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: cza‧sow‧nik

Noun

czasownik m inan

1. (grammar) verb (a grammatical category of words that indicate an action, event or a state)
2. (archaic, rare) chronicle

Declension

Declension of czasownik

	singular	plural
nominative	czasownik	czasowniki
genitive	czasownika	czasowników
dative	czasownikowi	czasownikom
accusative	czasownik	czasowniki
instrumental	czasownikiem	czasownikami
locative	czasowniku	czasownikach
vocative	czasowniku	czasowniki

Derived terms

adjective

• odczasownikowy

 

Noun

czasownik m pers

1. (obsolete) foreteller (one who foretells the future)

Declension

Declension of czasownik

	singular	plural
nominative	czasownik	czasownicy/czasowniki (deprecative)
genitive	czasownika	czasowników
dative	czasownikowi	czasownikom
accusative	czasownika	czasowników
instrumental	czasownikiem	czasownikami
locative	czasowniku	czasownikach
vocative	czasowniku	czasownicy

Further reading

• czasownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czasownik in Polish dictionaries at PWN