drużynowy

Polish

Etymology

From drużyna +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /dru.ʐɨˈnɔ.vɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɨ
• Syllabification: dru‧ży‧no‧wy

Adjective

drużynowy (not comparable, derived adverb drużynowo)

1. (relational) team

   Czy lubisz grać w sporty drużynowe? ― Do you like playing team sports?

Declension

Declension of drużynowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	drużynowy		drużynowa	drużynowe	drużynowi	drużynowe
genitive	drużynowego		drużynowej	drużynowego	drużynowych
dative	drużynowemu		drużynowej	drużynowemu	drużynowym
accusative	drużynowego	drużynowy	drużynową	drużynowe	drużynowych	drużynowe
instrumental	drużynowym		drużynową	drużynowym	drużynowymi
locative	drużynowym		drużynowej	drużynowym	drużynowych

Noun

drużynowy m pers (female equivalent drużynowa)

1. (scouting) scoutmaster

Declension

Declension of drużynowy

	singular	plural
nominative	drużynowy	drużynowi
genitive	drużynowego	drużynowych
dative	drużynowemu	drużynowym
accusative	drużynowego	drużynowych
instrumental	drużynowym	drużynowymi
locative	drużynowym	drużynowych
vocative	drużynowy	drużynowi

Further reading

• drużynowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• drużynowy in Polish dictionaries at PWN