heygja

Icelandic

Etymology

From Old Norse heygja, from Proto-Germanic *haugijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheiːja/

  Rhymes: -eiːja

  Homophones: hegja, heyja

Verb

heygja (weak verb, third-person singular past indicative heygði, supine heygt)

1. to inter in a how, burial mound

Conjugation

heygja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að heygja
supine (sagnbót)		heygt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heygjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heygi	við heygjum	present (nútíð)	ég heygi	við heygjum
	þú heygir	þið heygið		þú heygir	þið heygið
	hann, hún, það heygir	þeir, þær, þau heygja		hann, hún, það heygi	þeir, þær, þau heygi
past (þátíð)	ég heygði	við heygðum	past (þátíð)	ég heygði	við heygðum
	þú heygðir	þið heygðuð		þú heygðir	þið heygðuð
	hann, hún, það heygði	þeir, þær, þau heygðu		hann, hún, það heygði	þeir, þær, þau heygðu
imperative (boðháttur)	heyg (þú)	heygið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heygðu	heygiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heygður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heygður	heygð	heygt		heygðir	heygðar	heygð
accusative (þolfall)	heygðan	heygða	heygt		heygða	heygðar	heygð
dative (þágufall)	heygðum	heygðri	heygðu		heygðum	heygðum	heygðum
genitive (eignarfall)	heygðs	heygðrar	heygðs		heygðra	heygðra	heygðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heygði	heygða	heygða		heygðu	heygðu	heygðu
accusative (þolfall)	heygða	heygðu	heygða		heygðu	heygðu	heygðu
dative (þágufall)	heygða	heygðu	heygða		heygðu	heygðu	heygðu
genitive (eignarfall)	heygða	heygðu	heygða		heygðu	heygðu	heygðu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *haugijaną, ultimately related to *haugaz (“hill”).

Verb

heygja (past participle heygðr)

1. (transitive) to bury in a how

Conjugation

Conjugation of heygja — active (weak class 1)

infinitive	heygja
present participle	heygjandi
past participle	heygðr
indicative	present	past
1st-person singular	heygi	heygða
2nd-person singular	heygir	heygðir
3rd-person singular	heygir	heygði
1st-person plural	heygjum	heygðum
2nd-person plural	heygið	heygðuð
3rd-person plural	heygja	heygðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	heygja	heygða
2nd-person singular	heygir	heygðir
3rd-person singular	heygi	heygði
1st-person plural	heygim	heygðim
2nd-person plural	heygið	heygðið
3rd-person plural	heygi	heygði
imperative	present
2nd-person singular	heyg, heygi
1st-person plural	heygjum
2nd-person plural	heygið

Conjugation of heygja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	heygjask
present participle	heygjandisk
past participle	heygzk
indicative	present	past
1st-person singular	heygjumk	heygðumk
2nd-person singular	heygisk	heygðisk
3rd-person singular	heygisk	heygðisk
1st-person plural	heygjumsk	heygðumsk
2nd-person plural	heygizk	heygðuzk
3rd-person plural	heygjask	heygðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	heygjumk	heygðumk
2nd-person singular	heygisk	heygðisk
3rd-person singular	heygisk	heygðisk
1st-person plural	heygimsk	heygðimsk
2nd-person plural	heygizk	heygðizk
3rd-person plural	heygisk	heygðisk
imperative	present
2nd-person singular	heygsk, heygisk
1st-person plural	heygjumsk
2nd-person plural	heygizk

Related terms

• haugr m

Descendants

• Icelandic: heygja

References

• “heygja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press