interrupturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future active participle of interrumpō
Participle
[edit]interruptūrus (feminine interruptūra, neuter interruptūrum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | interruptūrus | interruptūra | interruptūrum | interruptūrī | interruptūrae | interruptūra | |
Genitive | interruptūrī | interruptūrae | interruptūrī | interruptūrōrum | interruptūrārum | interruptūrōrum | |
Dative | interruptūrō | interruptūrō | interruptūrīs | ||||
Accusative | interruptūrum | interruptūram | interruptūrum | interruptūrōs | interruptūrās | interruptūra | |
Ablative | interruptūrō | interruptūrā | interruptūrō | interruptūrīs | |||
Vocative | interruptūre | interruptūra | interruptūrum | interruptūrī | interruptūrae | interruptūra |