przepowiednik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From przepowiedzieć +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdniːk/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdnik/

Noun[edit]

przepowiednik m ? (female equivalent przepowiednica)

  1. public instructor
    • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 12:
      Gospodzin da slowo przepowadnicom (evangelizantibus)
      [Gospodzin da słowo przepowiadnikom (evangelizantibus)]
  2. soothsayer, diviner, predictor
    • 1874-1891 [1453], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXV, page 209:
      Czo przepovyednyczy nam przepovyadaly o thakyey dzevyczy..., tho szya nam zyavylo
      [Co przepowiednicy nam przepowiadali, o takiej dziewicy..., to się nam zjawiło]

Related terms[edit]

nouns
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: przepowiednik

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish przepowiednik. By surface analysis, przepowiedzieć +‎ -nik.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pʂɛ.pɔˈvjɛd.ɲik/
  • Rhymes: -ɛdɲik
  • Syllabification: prze‧po‧wied‧nik

Noun[edit]

przepowiednik m pers

  1. (obsolete) soothsayer, diviner, predictor
    Synonym: przepowiadacz

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjectives
nouns
verbs

References[edit]

Further reading[edit]