rozjąć

Old Polish

Etymology

From roz- +‎ jąć. First attested in 1399.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔzjɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔzjɑ̃t͡ɕ/

Verb

rozjąć pf (imperfective rozejmować or rozejmać)

1. (attested in Sieradz) to postpone, to delay, to put off
   • 1897 [1399], Teki Adolfa Pawińskiego‎^[1], volume IV, number 6082, Łęczyca Land:

     Paszek... rosiøł terminum cum Scarbcone... per tres septimanas

     [Paszek... rozjął terminum cum Scarbcone... per tres septimanas]

Descendants

• Polish: rozjąć

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “rozjąć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozjąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish rozjąć. By surface analysis, roz- +‎ jąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.jɔɲt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈrɔz.jɔ̃t͡ɕ/
• Rhymes: -ɔzjɔɲt͡ɕ
• Syllabification: roz‧jąć

Verb

rozjąć pf (imperfective rozejmować)

1. (transitive, obsolete) to reconcile, to bring to agreement; to separate those argueing or fighting; to intervene, to settle
2. (transitive, obsolete) to disconnect; to unfasten; to separate
3. (transitive, Middle Polish) to break an agreement
4. (transitive, Middle Polish) to cause indisposition of the body
5. (reflexive with się, obsolete) to separate (to become less close to one another)
6. (reflexive with się, Middle Polish, of a fight) to be reconciled, to be settled; to be brought to an end

Conjugation

Conjugation of rozjąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozjąć
future tense	1st	rozejmę			rozejmiemy
	2nd	rozejmiesz			rozejmiecie
	3rd	rozejmie			rozejmą
	impersonal	rozejmie się
past tense	1st	rozjąłem, -(e)m rozjął	rozjęłam, -(e)m rozjęła	rozjęłom, -(e)m rozjęło	rozjęliśmy, -(e)śmy rozjęli	rozjęłyśmy, -(e)śmy rozjęły
	2nd	rozjąłeś, -(e)ś rozjął	rozjęłaś, -(e)ś rozjęła	rozjęłoś, -(e)ś rozjęło	rozjęliście, -(e)ście rozjęli	rozjęłyście, -(e)ście rozjęły
	3rd	rozjął	rozjęła	rozjęło	rozjęli	rozjęły
	impersonal	rozjęto
conditional	1st	rozjąłbym, bym rozjął	rozjęłabym, bym rozjęła	rozjęłobym, bym rozjęło	rozjęlibyśmy, byśmy rozjęli	rozjęłybyśmy, byśmy rozjęły
	2nd	rozjąłbyś, byś rozjął	rozjęłabyś, byś rozjęła	rozjęłobyś, byś rozjęło	rozjęlibyście, byście rozjęli	rozjęłybyście, byście rozjęły
	3rd	rozjąłby, by rozjął	rozjęłaby, by rozjęła	rozjęłoby, by rozjęło	rozjęliby, by rozjęli	rozjęłyby, by rozjęły
	impersonal	rozjęto by
imperative	1st	niech rozejmę			rozejmijmy
	2nd	rozejmij			rozejmijcie
	3rd	niech rozejmie			niech rozejmą
passive adjectival participle		rozjęty	rozjęta	rozjęte	rozjęci	rozjęte
anterior adverbial participle		rozjąwszy
verbal noun		rozjęcie

Derived terms

noun

• rozejm

 

Related terms

verbs

• jąć pf

 

Further reading

• rozjąć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozjąć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozjąć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozjąć”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozjąć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozjąć”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 623
• rozjąć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego