ruil

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /rœy̯l/

• Audio:

  (file)

Noun

ruil m (plural ruilen, diminutive ruiltje n)

1. swap, exchange

   Ik deed een ruil met mijn vriend en kreeg zijn fiets in ruil voor mijn skateboard. ― I made a swap with my friend and got his bicycle in exchange for my skateboard.

   De kinderen maakten een ruil van hun lunch. ― The children made a swap of their lunches.

   Op de markt kun je vaak een goede ruil doen. ― At the market, you can often make a good exchange.

Verb

ruil

1. inflection of ruilen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

Volapük

Noun

ruil (nominative plural ruils)

1. rust

Declension

declension of ruil

	singular	plural
nominative	ruil	ruils
genitive	ruila	ruilas
dative	ruile	ruiles
accusative	ruili	ruilis
vocative 1	o ruil!	o ruils!
predicative 2	ruilu	ruilus

• ¹ status as a case is disputed
• ² in later, non-classical Volapük only