spirytus

Polish

spirytus

Etymology

Learned borrowing from Latin spīritus (“spirit, ghost”). Doublet of spryt (“flair, cunning”).

Pronunciation

• IPA^(key): /spiˈrɨ.tus/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨtus
• Syllabification: spi‧ry‧tus

Noun

spirytus m inan

1. rectified spirit, very strong alcohol used in medicine and for the preparation of alcoholic infusions called nalewka

Declension

Declension of spirytus

	singular	plural
nominative	spirytus	spirytusy
genitive	spirytusu	spirytusów
dative	spirytusowi	spirytusom
accusative	spirytus	spirytusy
instrumental	spirytusem	spirytusami
locative	spirytusie	spirytusach
vocative	spirytusie	spirytusy

Derived terms

• spirytusowy

 

Further reading

• spirytus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spirytus in Polish dictionaries at PWN