wmawiacz

Polish

Etymology

From wmawiać +‎ -acz. First attested in 1880.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvma.vjat͡ʂ/
• Rhymes: -avjat͡ʂ
• Syllabification: wma‧wiacz

Noun

wmawiacz m pers

1. (obsolete) gaslighter

Declension

Declension of wmawiacz

	singular	plural
nominative	wmawiacz	wmawiacze
genitive	wmawiacza	wmawiaczy
dative	wmawiaczowi	wmawiaczom
accusative	wmawiacza	wmawiaczy
instrumental	wmawiaczem	wmawiaczami
locative	wmawiaczu	wmawiaczach
vocative	wmawiaczu	wmawiacze

Related terms

noun

• wmowa

 

verbs

• mówić impf
• wmówić pf, wmawiać impf

 

Further reading

• wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego