wrzenie

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vьrěnьje. By surface analysis, wrzeć +‎ -enie. Compare Czech vření.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvʐɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: wrze‧nie

Noun

wrzenie n

1. verbal noun of wrzeć
2. (literary) buzz, ferment (state of agitation)

   Synonyms: afekt, ferment, wzburzenie

Declension

Declension of wrzenie

	singular	plural
nominative	wrzenie	wrzenia
genitive	wrzenia	wrzeń
dative	wrzeniu	wrzeniom
accusative	wrzenie	wrzenia
instrumental	wrzeniem	wrzeniami
locative	wrzeniu	wrzeniach
vocative	wrzenie	wrzenia

Related terms

verbs

• wrzeć impf
• zawrzeć pf

 

Further reading

• wrzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrzenie in Polish dictionaries at PWN