wypowiedacz

Old Polish

Etymology

From wypowiedać +‎ -acz. First attested in the fifteenth century. Compare Polish wypowiadacz.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨpɔvjɛdat͡ʃ/

Noun

wypowiedacz m ?

1. narrator, scriptor; describer
   • 1880 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 94:

     Ut ait cirografus (pro cronografus) dzeyow wypowyedacz

     [Ut ait cirografus (pro cronografus) dziejow wypowiedacz]

Related terms

adjective

• wypowiedny

 

nouns

• wypowiednik
• wypowiedzenie

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• wypowiedzieć pf, wypowiadać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wypowiedacz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN